Καλή Ανάσταση Αδέρφια!

Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει της μουρλής.

Χωρισμοί, τσακωμοί, προδοσίες, απώλειες, πόλεμοι, βιασμοί, δολοφονίες.

Λίγο όπα ρε παιδιά.

Έχουμε και μια λογική να διατηρήσουμε, χρόνια την κρατάμε με νύχια και με δόντια από το στόμα της τρέλας.

Της τρέλας, γιατί όταν βιώνεις στο πετσί σου όλη αυτή τη κατάσταση ο ίδιος, είναι φορές που φτάνεις να τα ρίχνεις στο φεγγάρι (όσο ορθολογιστής κι αν θες να φαίνεσαι στα μάτια σου).

«Μας γ@μησε αυτό το φεγγάρι»

«Και ήταν και Equinox (Ισημερία το λέμε αλλά προτιμώ το ξένο)»

«Κι ο Ερμής λέει ήταν ανάδρομος»

«Ε, μα έτσι εξηγούνται όλα»

Της τρέλας. Της κοσμάρας. Της ανώτερης δύναμης για να μην πάρουμε τις ευθύνες μας ότι είμαστε εγωιστές, τεμπέληδες, ανεύθυνοι, απερίσκεπτοι, βρωμιάρηδες και ανώριμοι.

Δηλαδή άνθρωποι.

(Το ανθρώπινο είδος πέρα από τα θαυμαστά του έργα είναι πολυυυυύ προβληματικό σου λέω. Αλλά είναι απλά ένα είδος. Κάτσε να έρθουν σε λίγο και οι εξωγήινοι και θα σου πω εγώ!🤣)

Φέτος λοιπόν θα το ρίξω στην τρελή.

Δε θα τρελαθώ εγώ!

Θα το ζήσω.

Άσε που δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς δηλαδή, με συνεπαίρνει, και γιατί όχι;

Είναι σαν ένας οργασμός που σφίγγεσαι να τον κρατήσεις, να μην τον αφήσεις να συμβεί γιατί φοβάσαι ότι θα σε σκοτώσει η δύναμή του.

Θα το ζήσω.

Το ζω ήδη, αυτό που διαβάζεις τώρα είναι εδώ μέσα.

Αν το δεις κι εσύ και αφεθείς, μπορεί να σου συμβεί και σένα.

Ο πλανητικός οργασμός.

Το Πάσχα.

Δεν έπρεπε να πάνε το Πάσχα τόσο μακριά, μερικές φορές αυτά τα ημερολόγια είναι πολύ λάθος. Οι «Άλλοι» το κάνανε πιο σύντομα, είναι πιο κοντά. Εμείς, πάμε με τους κανόνες (που κάποιος κάποτε όρισε). Πάμε με τα πρέπει.

Αν κοιτάξεις όμως γύρω σου – όπως κάθε μέρα, όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά από απόσταση, ε, θα το δεις.

Εννοώ αν το δεις όπως είναι, χωρίς το προσωπικό σου φίλτρο και όλα όσα κουβαλάς.

Κοίτα γύρω, κοίτα, αν είσαι μέσα σήκω και δες από το παράθυρο.

Η φύση οργιάζει!

Έχω τραβήξει μια σειρά από τις καλύτερες φωτογραφίες της ζωής μου.

Ζω στα windows και δεν το’χω πάρει χαμπάρι (κι ύστερα πες μου ότι δε ζω σε simulation!😈)

Το φως του ουρανού, το χρώμα του ουρανού, το χρώμα της ψυχής μας.

Αν είσαι – και θα είσαι γιατί είμαστε όλοι μας, αλλά, αν το βιώνεις έτσι όπως εγώ κάθε φορά, είμαι και σα-μάνα μην ξεχνιόμαστε – αν είσαι λοιπόν από τους ανθρώπους που κάθε Πάσχα γίνεται κάτι μαγικό στη ζωή σου, θα το έχεις ήδη καταλάβει.

Είναι ήδη Πάσχα.

Περνάμε την εβδομάδα (ή και τον μήνα) των Παθών.

Ξεκαθαρίζουμε.

Κλείνουμε.

Καθαρίζουμε.

Αφήνουμε.

Αποφασίζουμε.

Ξεμπλοκάρουμε.

Απασφαλίζουμε.

Σκάμε.

Και οργαζόμαστε.

Ναι, είναι λάθος. Έρχεσαι σε οργασμό, δεν οργάζεσαι. Είναι παθητικό κανονικά. Σου συμβαίνει. Δεν μπορείς να εκβιάσεις έναν οργασμό, τον αφήνεις να σου συμβεί.

Εγώ όμως έχω δει ότι μπορείς να τον εκβιάσεις.

Όταν σφίγγεσαι.

Κι εμείς σφιγγόμαστε τόσο πολύ που στο τέλος τον εκβιάζουμε τον οργασμό.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε σε έκρηξη και τα σαρώνουμε όλα, ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Και πεθαίνουμε.

Γιατί σε έναν οργασμό, είτε εκβιασμένο είτε φυσικό, έχουμε έναν θάνατο.

Αλλάζουμε.

Για λίγα μαγικά δευτερόλεπτα, είμαστε ένα τίποτα, έρμαια στη φύση μας, την ηδονή – τη ντροπή – την ενοχή – την αυταρέσκεια – τον καθαρό εαυτό μας, χωρίς τα βάρη που έχουμε φορτωθεί.

Τα αφήνουμε πίσω μας.

Αφήνουμε πίσω τον προηγούμενο εαυτό και πάμε σε έναν νέο.

Μετά από κάθε οργασμό αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος.

Ανάσταση.

Αναγέννηση.

Αναδιοργάνωση.

Αναθεώρηση.

Ανάσα.

Έλα τώρα να σου πω και το καλό για να σε ηρεμήσω.

Το φεγγάρι φταίει.

Κι ο ανάδρομος Ερμής.

Και το Equinox.

Και… σου έχω το καλό.

Αύριο έχουμε ολική έκλειψη Ηλίου και έναν κομήτη που λέγεται “Devil’s Comet” να περνάει ξυστά από το σβέρκο μας. Ταυτόχρονα. 😈

Και μετά έλα να μου πεις ότι δεν είναι Πάσχα. 😆🤣🤣

Δεν έχεις τρελαθεί.

Απλά σφίγγεσαι.

Άστο να σου συμβεί.

Όλα μπορούν να περιμένουν.

Τώρα είναι Πάσχα.

Αφέσου και ζήστο.

Θα σου αρέσει.

Στο υπόσχομαι.

Καλή Ανάσταση! 💖❤️💖